پاییز یا زمستان 1343 وقتی که از دبستان به منزل بر می گشتیم، تمام منازلی را که بین خیابان آفرینش و جایی که بعدا پل جدید نام گرفت ، نیمه تخریب یافتیم.

یکی از منازلی که از این تخریب جان سالم بدر برد و تا سال 1365 به حیات خود ادامه داد، منزلی بود که در همسایگی «امامزاده پیراکبر» قرار داشت.این منزل تاریخی کنار ساحل قرار داشت . و در محوطة جلو آن و پیر اکبرکُناری در بلندی خود نمایی می کرد.

چون درِ این منزل از کف محوطة آنجا حدود دو متر بالاتر بود برای رسیدن به این در بایستی از سه پله و یک پاگرد بالا می رفتی.داخل این منزل و در سمت چپ آن یک یا دو کَت و در سمت راست آن ایوان و اتاقی آجری قرار داشت.

در آن زمان هنوز رودخانة دز ماهیهایی برای صید داشت. معصومة ماهی فروش زنی زحمتکش و صبور بود که با فروش ماهی امرار معاش می کرد. تابستان که از راه می رسید ، مدارس هم تعطیل می شدند و ما برای خرید ماهی سرخ شده به آنجا می رفتیم.

او کنار در و زیر دهلیز منزل نشسته بود و داخل تاوه ای آهنی که دو دستة حلقه ای داشت ماهی سرخ می کرد.این تاوه ها را در بازار کهنه درست می کردند. و به آن «تاوة ماهی بِرِز» می گفتند. و با تاوه های آهنی که اکنون در بازار کهنه می فروشند متفاوت بود.سوخت این «تژگَه »یا «تش گه » نیز از تکه چوبهای باقی مانده از ساخت وسایلی چون شانة تختی و... که در بازار خراطون می ساختند بود.

اهواز ،عزیز حمیلی نژاد به تاریخ جمعه 21/7/96

برچسب ها: دزفول قدیم یادها و خاطره ها عزیز حمیلی نژاد